Nu Nederland dan toch de finale heeft gehaald, de temperaturen boven de dertig zijn en de eerste vakantiefiles zijn gepasseerd.. lijken de verkiezingen al weer ver achter ons. Het kost me moeite om de berichten over vorderingen van informatie – en formatieprocessen te volgen. Het voetbaloranje dringt zich op, de éne na de andere barbecue rookt. . Toch zit de uitslag me nog steeds niet lekker en hou ik een beetje naar gevoel over aan ook mijn eigen strategische stemgedrag.
Hoe kan het dat zoveel mensen op een partij als de PVV stemmen? En een partij als de VVD, die vooral goed zorgt voor de rijken, de grootste wordt? Waarom zijn mensen zo bang voor immigranten terwijl er meer gereisd wordt, zowel echt als digitaal, dan ooit? Hoe kan het dat zoveel mensen blijkbaar bang zijn dat de hypotheekrenteaftrek voor hypotheken boven de 3 ton afgebouwd wordt en er niet bij stil staan dat de huren straks totaal worden losgelaten, ten koste dus van die mensen die zich helemaal geen koophuis kunnen veroorloven. Halveren op ontwikkelingssamenwerking terwijl we ons meer dan ooit afhankelijk hebben gemaakt van internationale samenwerking.
Ik maak me zorgen over het voortbestaan van christelijke hulpverlening als de liberalen de overhand krijgen. Mag er alleen nog maar volgens “humanistische religie” hulp verleend worden? En onze woongroep, een project wat drijft op regelingen als beschermde huurprijzen, Wajonguitkeringen, de AWBZ. Hoe moet het straks met jong volwassenen als er alleen maar subsidies en budgetten zijn als ze zwaar psychiatrisch zijn of helemaal in de criminaliteit beland zijn. Moeten we al die jongeren loslaten en hopen dat ze snel over dat randje glijden? Beseft niemand dat ze dan blijvend veel duurdere zorg nodig hebben?
In bijbelse tijden was er een profeet, geroepen door God. In een tijd dat het volk bedreigd werd en de koning zich probeerde veilig te stellen door vriendschap te sluiten met heidense volken, waar onderdrukking heel gewoon was. Jesaja probeerde het volk ervan te overtuigen dat ze zich moesten blijven houden aan de wetten van God. Die waren afwijkend van de omliggende volken, ondermeer door de zorg voor de armen en de kwetsbaren zoals de weduwe en de wees. In tijden van crisis lijkt het zo logisch om die zorg als eerste te schrappen. Maar Jesaja benadrukt voortdurend dat juist vertrouwen stellen op God en zich houden aan de wetten en regels die gericht zijn op het beschermen en verzorgen van de armen en zwakken, dat brengt de belofte met zich mee van veilig en lang leven. Over duurzaamheid gesproken.
Hoe kun je vertrouwen opbrengen? Jezelf niet veilig stellen maar gehoorzamen en blijven geven, ook in een economische crisis?
Jesaja vertelt over zijn roeping, hoe God hem met een gloeiende kool op zijn lippen raakte als teken van vergeving. Een pijnlijke gebeurtenis die hem vaak zou herinneren aan zijn eigen afhankelijkheid. Misschien dat wij het ook nodig hebben voortdurend herinnerd te worden aan onze eigen “mazzel”. Wij hebben het niet aan onszelf te danken dat we in dit deel van de wereld leven, dure huizen hebben, gestudeerd hebben, familie en vrienden hebben. We mogen doorgeven wat we ontvangen hebben, in het vertrouwen dat wij ook weer zullen ontvangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten