donderdag 8 juli 2010

Steppen tegen kanker

Nog 1000 euro en 7 weken te gaan.
Zeven weken om te trainen, vlakke routes met hier en daar een dijk of een duin.
Zeven weken om geld in te zamelen, zodat de 1500 euro sponsorbijdrage gehaald word.
Op 28 augustus hoopt Paul steppend de Alpe d”Huez te beklimmen, samen met ongeveer honderd andere steppers. Dertien km berghelling gemiddeld 8 % en enkele gedeeltes van 10,6 hellingspercentage.
Deze actie “steppen tegen kanker” gaat uit van de Stichting tegen Hersentumoren en is bedoeld om extra onderzoek te financieren. In de hoop een betere behandeling van hersentumoren mogelijk te maken en de prognose die nu vergeleken met andere kankersoorten vrij somber is te verbeteren. De stichting is in het leven geroepen door Nico, een collega van Paul, die toen hij zelf een hersentumor kreeg ontdekte dat het meeste geld uit fondsen en subsidies, besteed word aan onderzoek naar andere kankersoorten.

Het is een bijzondere en indrukwekkende happening om mee te maken, nu al, in het platte Nederland. Paul was direct enthousiast over de actie, maar begon het trainen met enige tegenzin. Gaandeweg kreeg hij er meer plezier in. Hij is pas verdwaald tijdens een steprit hier in de omgeving en kreeg tot overmaat van ramp een lekke band.. dat was even een domper. Vooral omdat hij zijn mobiel niet bij zich had :)

Op de school van Nora en Tamar sprak ik een moeder die ook gaat steppen. Dat was een ontroerende ontmoeting, eigenlijk hebben alle steppers een meer of minder emotioneel betrokken verhaal bij kanker. Veel steppers, zoals deze vrouw doen mee ter nagedachtenis van een overleden familielid, vaak nog maar 40 of 50 jaar oud. Ze hebben hen de belofte gedaan de actie te steunen. De overleden zus of partner kunnen ze niet meer helpen. Maar anderen zullen er in de toekomst hopelijk hun voordeel mee doen. Zo geven deze rouwende familieleden het verlies van hun geliefde betekenis.

Op de website staat dat "steppen tegen kanker" naast de financiële steun ook een gebaar van bemoediging is naar de mensen die een hersentumor hebben of iemand daaraan hebben verloren. Dat is voelbaar, het geeft deze sponsoractie extra lading maar ook extra betekenis

Over politiek en een oude profeet

Nu Nederland dan toch de finale heeft gehaald, de temperaturen boven de dertig zijn en de eerste vakantiefiles zijn gepasseerd.. lijken de verkiezingen al weer ver achter ons. Het kost me moeite om de berichten over vorderingen van informatie – en formatieprocessen te volgen. Het voetbaloranje dringt zich op, de éne na de andere barbecue rookt. . Toch zit de uitslag me nog steeds niet lekker en hou ik een beetje naar gevoel over aan ook mijn eigen strategische stemgedrag.
Hoe kan het dat zoveel mensen op een partij als de PVV stemmen? En een partij als de VVD, die vooral goed zorgt voor de rijken, de grootste wordt? Waarom zijn mensen zo bang voor immigranten terwijl er meer gereisd wordt, zowel echt als digitaal, dan ooit? Hoe kan het dat zoveel mensen blijkbaar bang zijn dat de hypotheekrenteaftrek voor hypotheken boven de 3 ton afgebouwd wordt en er niet bij stil staan dat de huren straks totaal worden losgelaten, ten koste dus van die mensen die zich helemaal geen koophuis kunnen veroorloven. Halveren op ontwikkelingssamenwerking terwijl we ons meer dan ooit afhankelijk hebben gemaakt van internationale samenwerking.
Ik maak me zorgen over het voortbestaan van christelijke hulpverlening als de liberalen de overhand krijgen. Mag er alleen nog maar volgens “humanistische religie” hulp verleend worden? En onze woongroep, een project wat drijft op regelingen als beschermde huurprijzen, Wajonguitkeringen, de AWBZ. Hoe moet het straks met jong volwassenen als er alleen maar subsidies en budgetten zijn als ze zwaar psychiatrisch zijn of helemaal in de criminaliteit beland zijn. Moeten we al die jongeren loslaten en hopen dat ze snel over dat randje glijden? Beseft niemand dat ze dan blijvend veel duurdere zorg nodig hebben?

In bijbelse tijden was er een profeet, geroepen door God. In een tijd dat het volk bedreigd werd en de koning zich probeerde veilig te stellen door vriendschap te sluiten met heidense volken, waar onderdrukking heel gewoon was. Jesaja probeerde het volk ervan te overtuigen dat ze zich moesten blijven houden aan de wetten van God. Die waren afwijkend van de omliggende volken, ondermeer door de zorg voor de armen en de kwetsbaren zoals de weduwe en de wees. In tijden van crisis lijkt het zo logisch om die zorg als eerste te schrappen. Maar Jesaja benadrukt voortdurend dat juist vertrouwen stellen op God en zich houden aan de wetten en regels die gericht zijn op het beschermen en verzorgen van de armen en zwakken, dat brengt de belofte met zich mee van veilig en lang leven. Over duurzaamheid gesproken.

Hoe kun je vertrouwen opbrengen? Jezelf niet veilig stellen maar gehoorzamen en blijven geven, ook in een economische crisis?
Jesaja vertelt over zijn roeping, hoe God hem met een gloeiende kool op zijn lippen raakte als teken van vergeving. Een pijnlijke gebeurtenis die hem vaak zou herinneren aan zijn eigen afhankelijkheid. Misschien dat wij het ook nodig hebben voortdurend herinnerd te worden aan onze eigen “mazzel”. Wij hebben het niet aan onszelf te danken dat we in dit deel van de wereld leven, dure huizen hebben, gestudeerd hebben, familie en vrienden hebben. We mogen doorgeven wat we ontvangen hebben, in het vertrouwen dat wij ook weer zullen ontvangen.