Taizé

Tien jaar geleden was ik  deelnemer bij de internationale Taizé ontmoeting in Barcelona. Onderweg naar een viering in een overvolle metro werd mijn mobieltje gestolen. Ik was natuurlijk geïrriteerd en voelde me onthand. Toch kon ik me nauwelijks druk maken, geconfronteerd als ik werd met de veel lagere levensstandaard van vele, vele medereizigers. Ik was toen één van de weinigen met een mobiel en schaamde me soms om m’n ineens decadent lijkende leren jas.  Typerend voor Taizé is dat er rekening gehouden word met die verschillen in achtergrond. Het delen zit al in de prijs inbegrepen, de rijkere jongeren betalen meer om zo de jongeren uit minder luxe landen in de gelegenheid te stellen Taizé te bezoeken.

Met enige verbazing en ergernis  las ik in Trouw een kleine aankondiging van de Taizé-ontmoeting die dit jaar in Rotterdam zou plaatsvinden. De godsdienstsocioloog Hijme Stoffel verklaarde de enorme populariteit (meer dan 25000 jongeren werden verwacht) uit de laagdrempeligheid en de “fijne” sfeer tijdens de vieringen.  (Critici vinden Taizé maar een zoete bedoening. Stoffels: „Dat begrijp ik wel. Er wordt een fijne sfeer gecreëerd, en als je dan buiten in een vieze plas stapt, is het zo weer weg.”) Laagdrempelig? Ok. Maar plassen modder vermijdend? Volgens mij staat Taizé juist met beide benen in de modder.

Helaas kon ik deze keer slechts 1 viering bijwonen, maar ik heb bijna dagelijks de overwegingen op de website gelezen. Ook de brief uit Chili, waar frére Alois begin december was heb ik gelezen en herlezen. Thema’s van zowel deze brief als de ontmoeting in Rotterdan waren vergeving, mededogen en vreugde. Inspiratie  vormden ondermeer de ontmoetingen in Chili en Haïti met mensen die door aardbevingen en andere rampen verliezen hebben geleden en moeten overleven in een wereld totaal onvergelijkbaar met onze westerse samenleving. Enkele citaten uit deze brief:

“Het gaat hier niet om oppervlakkige vreugde, die gericht is op het ontlopen van de realiteit. Vreugde, los van de tijdelijke omstandigheden, vereist een keus. Vreugde vraagt om tegen de stroom in te roeien, om lijdende mensen bij te staan”  

De plassen modder worden hier wel degelijk in genoemd, er word zelfs opgeroepen hier verantwoordelijkheid in te nemen!

Het is niet nieuw dat Taizé’s broeders regelmatig op reis gaan naar landen als Chili of Haïti, dat er zelfs broeders elders in moeilijke omstandigheden wonen en werken. Dat ervaringen die daar zijn opgedaan met de jongeren gedeeld worden en dat we zo opgeroepen worden om onze rijkdom met anderen te delen. Een leven in eenvoud, het zijn oude woorden die door frére Roger bij herhaling gebezigd werden. Niet omdat dit zo romantisch klinkt, maar omdat Jezus dit ons heeft voorgedaan. Niet omdat het zo makkelijk is, want wie rijk is, wil alleen maar rijker worden. Maardoor de genade die we zelf ontvangen hebben en met de hulp van Gods Geest kunnen we naast degenen staan die te maken hebben met lijden en onrecht. In de hoop dat we ergens verschil kunnen maken en ons leven een diepere betekenis krijgt. Deze woorden en meer hebben mij geholpen een rijker perspectief te krijgen. Taizé, bedankt